"Alem kaldırsa bir yerde kaçan sultân-ı Bismillâh/ Olur lâhûtiyân ârâyîş-i dîvân-ı Bismillâh/ Sırât-ı Müstakîm´i anla hatt-ı istivâsından/ Varır Allâh´a doğru menhec-i âsân-ı Bismillâh´´ Anlamı: Ne zaman bir yerde Besmele sultanı sancak kaldırsa; O sultanın divanını lâhûtî melekler süslerler. Besmele´nin ortasındaki düz hatta bak da sırat-ı müstakimi anla. Besmele´nin kısa ve geniş yolu Allah´a varır. Mahmud Celaleddin Efendi, Şeyh Muhammed Nakşibendî’nin oğlu olup Dağıstan’da doğdu. Babası ile beraber İstanbul’a göçerek Eyüp Nişâncası’ndaki Şeyh Murâd-ı Buharî Dergâhı’na yerleşti. Hüsn-i hatta meraklı olduğundan, dergâhın müdâvimlerinden Ak Molla Ömer Efendi’den aklâm-ı sitte dersleri aldı. Ayrıca Şeyh Abdüllatîf Efendi’den de istifâde etti. Kimseye baş eğmeyen karakteri ve son derece iddialı hâlleri nedeniyle bir hoca ile meşk etmeye devam edemedi. Şeyh Hamdullah ve Hâfız Osman’ın eserlerinden faydalanarak azim ve gayret ile kendi kendine yazıda ilerledi. Derviş-meşreb bir yaşam süren ve herhangi bir memuriyette görev almayan Mahmud Celâleddîn Efendi Boğaziçi’nde Beylerbeyi’ndeki hânesinde sofîyâne bir hayat sürdü. 1245´te vefat edip, müntesiblerinden olduğu Eyüp Nişâncası’ndaki Şeyh Murâd-ı Buhârî Dergâhı’na defnedildi. *Eserin kağıdı tamir görmüş olup yer yer yazıya da aslına uygun müdahaleler yapılmış olduğu görülmektedir.